Op racisme staan niet echt boetes
Aalst is vanuit Asse een kwartiertje rijden. En toch, ik hou niet van die stad. Soms hoor je wel eens ‘marginaalst’ zeggen. En ik verbaas me daar niet over. Door de fabrieken in het midden van de stad, de verouderde, lege steegjes… Soms zijn er kinderfeestjes in Rollerland. Een grote rolschaatsbaan met noties van binnenspeeltuin. In jaren ’80 stijl. Bewust, niet vintage ofzo. Er is de Delhaize waar de bende van Nijvel lelijk heeft huisgehouden. Er was een burgemeester die we nu kennen als de torenpoepster en er is dat verrekte carnaval. Ik haat carnaval en verkleden en stoeten en alles van die strekking. Ik ken ook niemand die in Aalst woont.
En sinds afgelopen zaterdag heb ik het helemaal gehad met Aalst.
Wij gingen verkleedkleren kopen voor onze zoons die daags nadien op kamp vertrokken met de Scouts. Verkleden. Carnavalswinkel. Aalst. Een eenvoudige en praktisch perfect uit te werken opdracht. Wij de auto in. Alles verliep vlotjes. Heel sympathieke verkoopster ook. En toen zijn we nog even naar Albert Heijn geweest (hamstereeeee) en daarna wilden onze jongens, jawel, nog wat Pokémons gaan zoeken. Waarom niet, dus wij met ons viertjes op pad.
(dit was een hele lange inleiding om nu tot de kern te komen).
‘Zwartzakken!’ Riep een man naar mij en mijn kinderen. Zwartzakken. Gewoon, zomaar op straat. En iedereen vond dat blijkbaar normaal.
En nee, natuurlijk is dit niet de eerste keer dat ze mij uitschelden, dat went. Maar dit was wel de eerste keer dat ze mij en mijn kinderen tegelijk uitschelden. En ik wil niet dat dat went. Ik heb mijn hele arsenaal aan scheldwoorden teruggeroepen en eerlijk gezegd had ik hem graag ook echt pijn gedaan. Want het deed mij ook echt pijn dat mijn kinderen werden uitgescholden. Echt veel pijn.
Op racisme staan niet echt boetes, helaas.
En ik besef uiteraard ook dat dit overal kan gebeuren. Maar toch heb ik het eventjes gehad met Aalst. Brussel is ook niet ver van hier. Een kwartier met de trein, een uurtje met de fiets. En daar kan je, zwartzak zijnde, je rustig wereldburger voelen.