Goudvis van eenzaamheid
Na vijf dagen twee goudvissen in huis weet ik eigenlijk nog niet echt veel van deze beesten. Op het internet is er wel een site ‘alles over goudvissen’, maar alles, dat vond ik dan ook weer meteen iets te veel om goed te zijn. Dus heb ik het gehouden bij observeren. Dat observeren is uiteindelijk ook niks geworden. Mijn screensaver met vissen is een pak leuker. Net hebben we ze nog eens nieuw water gegeven en ik was aan het zoeken naar een blijk van enthousiasme of dankbaarheid of iets, helaas. Wat we wel met zekerheid weten is dat ze graag eten. Dat is toch al iets. Op een gegeven visobserveermoment leek het leuk om ‘onderzoeker’ in de goudvissen te zijn. Dat was dat moment dat ik me afvroeg of ze ook hagelslag zouden eten. Ik heb ook weleens ergens gelezen dat goudvissen gigantisch groot kunnen worden in open water en ik heb me dus ook afgevraagd hoe dicht in de buurt van open water ons bad komt en hoe rap ze zouden groeien. Ook heb ik gelezen op alles over goudvissen dat je een goudvis kan africhten en kunstjes kan leren. Kortom, er zit veel potentieel in zo’n vis maar hoe krijg je het er uit hè?
Ik voel ook weinig liefde voor die vissen. Wel een soort verantwoordelijkheid, vooral omdat het de vissen van meester Bart zijn en ze maandag terug naar hun klas moeten.
In een ander observatiemoment heb ik ‘goudvis’ van Senne Guns opgezet, een prachtnummer. En terwijl ik naar dat nummer luisterde en naar de vissen hier keek besefte ik plots hoe ongelooflijk eenzaam de mevrouw uit het liedje wel niet was. Goudvis van eenzaamheid…
Na deze week wil ik wel eens met mensen praten die echt vissen hebben, wat zij voelen en denken, dat intrigeert me wel. En mocht je ooit op een affiche zien staan: Lies Lefever & de Goudvis, dan is het me gelukt er eentje af te richten, kom zeker eens kijken dan!